Silent Mode

Sa pagkakaalam ko hindi. Sinasarili ko na lang baka kasi maling akala o masyado lang ako nagiisip. Ilugar na lang at itabi ang pagbabaga ng damdamin. Shiyet. "Damdamin"

Sanay na akong ganito. Loob ang kulo. Tulog na lang ako o kaya mag eearphones na lang muna ako. So kaya ayun, sinusumpong ako, yun ang resulta.

Less talk. Less mistake/s(shuhada). Hindi rin kasi ako mahilig makipagtalo. Pero nakakainis din pag dumarating ako sa point na sana umimik man lang ako. Sana nadepensahan ko sarili ko. Nasaktan mo ako, kasinganito ganyan. Lalalalaaa and unicorns.

I chose silence. I find myself meditating not to make an outburst I can never take back. In silence I am always right, in silence I fear not to be rejected. Silence makes the actions louder. So pag ako nanahimik. Maaalarma ka. Mawiwindang ka. Mapapaisip ka. Pero pag wala naman talaga. E wala naman talaga.

Wala.